Esin kaynağımız Umay Ana, Türk ve Orta Asya mitolojilerinde iyiliği, bereketi ve koruyuculuğu simgeler.
Farklı kültürlerde Omay, Imay, Huma, Ubay adlarıyla da anılan Umay Ana, kadim Anadolu’nun ana tanrıçasıdır ve
binlerce yıllık bir kültürel mirasın özüdür.

Umay Ana, doğurganlığın, üretkenliğin ve doğanın sembolüdür.
Yaşam ağacının hem sahibi hem koruyucusu olarak, yaşamı dağıtır ve korur.
Mitolojik tasvirlerinde orta yaşlı, üç boynuzlu, beyaz elbiseli,
gümüş saçları yere kadar uzanan bir figür olarak betimlenir; ışık saçarak gökyüzünde yaşar.

Doğa ile olan bağı güçlüdür ve inanışa göre zaman zaman yeryüzüne cennet kuşu Huma’nın suretinde iner.
Efsanelere göre, Huma kuşunun bir kişiye değmesi ya da ona bir parça bırakması, o kişinin talihini değiştirdiğine inanılır.
Bu inanç, günümüzde de 'başına talih kuşu kondu' ya da kuş pislemesinin uğurlu sayılması gibi Türk kültüründe yaşamaya devam eder.

Doğumdan sonra yemek sunulması, ‘doğum aşı dökülmesi’ geleneği ise Umay Ana’ya adanan
eski kurban törenlerinin bir yansıması olarak bilinir.
Kuş, Umay Ana’nın koruyucu doğasını temsil ederken, ağaç ve su ise doğurganlığı ve yaşamın sürekliliğini sembolize eder.

Umay Ana; kadınların, çocukların, hayvanların, doğanın koruyucusudur.
Kadının hamilelik döneminde, doğum sırasında ve doğumdan sonra çocuğun büyüyünceye kadar geçirdiği
süre içerisinde kadınların ve bebeklerin koruyuculuğunu yaptığına inanılır.
Farklı kültürlerde ve mitolojilerde karşılaştığımız toprak ana ve ana tanrıça figürünün Türk mitolojisindeki karşılığıdır.

Anadolu kültüründe Umay Ana, kadının toplumdaki yerini ve anneliğin kutsal değerini sembolize eder.
Umay Ana, binlerce yıllık inanç kültürümüzle bugünün ortak bağıdır.
Köklerimizin birleştiricisidir.

Türk toplumunda kadının inanç sistemi kimliğinin oluşmasında önemli bir rol oynar.
Onun koruyucu ve bereket getiren enerjisi, günümüzde de tıpkı bizim gibi, kadınların ve çocukların hayatında ilham kaynağı olmaya devam ediyor.